Żywe srebro, pięć minut nie wysiedzi na miejscu, ciągle przerywa innym, nie da się go upilnować. To typowy opis przedszkolaka skierowanego do diagnozy psychologiczno-pedagogicznej z powodu objawów nadpobudliwości. Dlaczego jednak rozpoznanie zespołu hiperkinetycznego u kilkulatka jeszcze przed rozpoczęciem kariery szkolnej jest trudne? Coraz więcej słyszy się również o dorosłych, którzy szukają przyczyn swoich trudności i dowiadują się, że całe życie towarzyszy im nierozpoznane ADHD. Jak zmienia się myślenie o tym zaburzeniu? Jakie trudności napotyka diagnosta?
Z tego artykułu dowiesz się m.in.:
Przeczytaj również:
ADHD przejawia się głównie w zaburzeniach funkcjonowania dziecka w obszarze uwagi, nadpobudliwości i impulsywności. Objawy muszą się utrzymywać przez co najmniej 6 miesięcy i występować w więcej niż jednym środowisku.
Pracując z dzieckiem z ADHD, należy być konsekwentnym oraz stosować zasadę wzmocnień pozytywnych. Komunikując się z przedszkolakiem cierpiącym na to zaburzenie, trzeba kierować do niego polecenia jasne i krótkie (z utrzymaniem kontaktu wzrokowego), mówiące o tym, co ma zrobić, a nie czego nie robić.
Specjaliści szacują, że częstotliwość występowania ADHD w ogólnej populacji wynosi około 5%. Oznacza to w praktyce, że w każdej grupie przedszkolaków może się znaleźć dziecko dotknięte tym zaburzeniem.
© Wiedza i PraktykaStrona używa plików cookies.Korzystając ze strony użytkownik wyraża zgodę na używanie plików cookies.
